...از اینجا

ای رویای مکرر، ای بارقه اتاقهای تو در تو
اسطوره ستاره سبز
ستاره هزار پر
!بیدار شو! بروی! برون آی از من خفته جان من و جان جهان
شانه هایم عطش بوسه های تو را دارند
!غافلگیرم کن
!جوانم کن
!زیر و رویم کن تا از پهلوی پرترانه تو زاده شوم
!همه غمم را بکش
!مرا بر روی خنجری شاد برقصان
ای رقص جان و جهان
!مرا بخندان
میخواهم برای آینده جهان و زبان آواز بخوانم
ای معشوق
مادر شهرهای مسکینانی چون من باش
مگذار من به حنجره عاشقان خیانت کنم
سنگفرشی از دستهای تغزل را زیر پایم بگستران
عطر خلوت خلود باش
وقتی که من بوسه نامریی را میبوسم
من زاده ام تا برقصم

!مرا بر نوک خنجر غزل بنشان
بر تارک آن صیقل بی پایان مرا برقصان
ای اسطوره ستاره سبز
ای محال صادق
!ممکن شو
!ای گذشته، بگذر تا من عطر آینده را به صدا در آرم
!جان جانان جهان، جانم باش
!ای سیب سرخ در بشقاب پرنده ازل در فردای ابد
!ای زیبایی مسکن مسکینی چون من
!ای جولان لبهای جادو
!ای خانه بود و نبود
!ای سینه عشرت باغ جنان
و جنون
ای سرور عاج شتابناک عطر
ای کوزه گریز بر بام کوهستان بهار
آینده
ای زمان پس از رحلت زبان
زن!
مرا از نو بزای
و روی زانویت مرا بنشان
و گذشته بودن مرگ را
به من بیاموز
اسماعیل دیگر و دیگر و دیگر
سر بر روی سنگ بگذار
!نترس
قوچ عصر نو از ناکجای ناگاه عطا میشود
!جان جانان جهان، جانم باش
!جان جانان جهان، جانم باش
!جان جانان جهان، جانم باش

...