امروز بازهم بلندترین صدایی که شنیدم صدای تنهایی در برابر لحظه های شاد دوران جوانی بود

صدایی بی صدا که گاهی اوقات گوش و ذهنم را می آزارد

صدایی که با تمام ملایمت اش در اوج صداهای بلند نیز شنیده میشود

صدایی کشنده که زمان اوج آن زمان اوج حس غلط و اشتباهی است که درونت را فرا میگیرد

آنان که به نگاه تو چشم دوخته اند و آن را می ربایند

!آنان که برای تنهایی خود بدنبال تنهایی میگردند و تو تنهای آنان نیستی

چگونه میشود زمانی که همگان به اوج بی احساسی یک فرد اشاره می کنند تو به شمع بی پایان احساس او همچون پروانه ای جان بدهی؟

و احساسات نابود کنندگان و سازندگانند که به پیش میروند

گاه می سازند و گاه ویران می کنند

.

.

.

ستاره ها در آتش تنهایی میسوزند و هیچکس را به پیش خود نگاه نمی دارند

آنچنان که وقتی به نزدیکی آنان میروی آتششان تورا نیز در بر می گیرد

.

.

.

ای دور ترین به ستاره ی خاموش